Znacie książkę Marii Vadii „Jezus Potężny Wojownik”?
Oto kilka słów recenzji ks. dr hab. Wacława Siwaka – mariologa, wykładowcy teologii dogmatycznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu:
Jedną z podstawowych prawd naszej chrześcijańskiej wiary jest ta, iż Jezus Chrystus, wcielony Syn Boży, poprzez swoje przyjście na świat, życie, nauczanie, mękę, śmierć i zmartwychwstanie odkupił ludzi. Pokonał największego wroga człowieka: diabła, niszcząc jego dzieła zwłaszcza grzech i śmierć. Dzięki Jezusowi Chrystusowi naszemu Panu mamy prawo do nieba. On zrobił już wszystko, abyśmy tam mogli być. W teologii nazywamy to odkupieniem w sensie obiektywnym. Cały problem z naszym zbawieniem polega jednak na tym, abyśmy umieli z Jezusowego dzieła skorzystać, zaczerpnąć zeń, przyswoić sobie. Innymi słowy, aby Jezusowe obiektywne dzieło odkupienia stało się naszym.
Z Jezusowego zwycięstwa nad złym duchem możemy skorzystać na różnych drogach. Dwie są uprzywilejowane, tj. droga słowa Bożego i sakramentów. Tymi „kanałami” najskuteczniej czerpiemy, ze zbawczego dzieła Chrystusa. Ale są i inne. Jedną z nich jest piękna droga modlitwy, wraz z jej czterema fundamentalnymi aspektami treściowymi, którymi są uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie i prośba. Ich kolejność nie jest bez znaczenia. Na pierwszym miejscu uwielbienie Boga, jako fundament poprawnej relacji z Nim. W praktyce, u przeważającej liczby modlących się, dominuje jednak ten ostatni.
W powyższym kontekście warto zauważyć ciekawą publikację książkową z 2015 r., zatytułowaną: Jezus Potężny Wojownik. Jej autorką jest znana amerykańska charyzmatyczka i ewangelizatorka Maria Vadia. Podtytuł książki bliżej dookreśla tematykę: Zwycięstwo mocą uwielbienia. Autorka najpierw definiuje biblijne pojęcie uwielbienia (halal, tehillah), w którego treści wybrzmiewa konieczność zaangażowania w oddawaniu entuzjastycznej czci Bogu całego człowieka: jego ducha i ciała. Dalej na poszczególnych kartach książki, ukazuje w świetle Bożego słowa modlitwę uwielbienia i jej zewnętrzne przejawy, jako oręż w walce duchowej oraz skuteczny sposób wypraszania Bożych interwencji. Prezentowane treści naświetlane są licznymi świadectwami spektakularnych Bożych działań w życiu człowieka.
Uwielbianie Boga to nie tylko pomoc, czy sposób w kontakcie z Bogiem, ale to również fundamentalny obowiązek wypływający z przyjętej podczas chrztu godności powszechnego kapłaństwa wiernych. Oddawanie chwały Bogu jest ważnym wymiarem pełnienia kapłańskiej posługi tak w wymiarze hierarchicznym jak i powszechnym.
Przy ocenie książki należy wziąć pod uwagę, że jest to: ujęcie aspektowe (nieroszczące sobie prawa do całościowego ujęcia kwestii modlitwy uwielbienia), koncentrujące się na, tak dziś potrzebnej (anonimowe chrześcijaństwo), odwadze wyrażania na zewnątrz wewnętrznego doświadczenia wiary, która jest w tym wypadku fundamentalna, i to ona ma moc cudotwórczą, a nie jej zewnętrzne przejawy. Należy uwzględnić również specyfikę języka, który nie jest w tym wypadku językiem szkolnej teologii, po profesorsku usystematyzowanej, ale językiem bardziej konferencji, medytacji, opartej o alegoryczną egzegezę tekstów biblijnych, językiem świadectwa, naznaczonego znamieniem osobistych przeżyć świadka. Książkę oceniam pozytywnie za wielkie dowartościowanie modlitwy uwielbienia, trochę zapomnianej i niedocenianej w katolickim chrześcijaństwie; biblijność publikacji; autentyczność i przekonanie, wręcz entuzjazm autorki dla prezentowanych treści, który nietrudno wyczytać „między wierszami”. Książka jest dobrą zachętą, propozycją, aby w walce ze złem dnia codziennego, tym osobowym i innym, posługiwać się z wiarą orężem uwielbiania Pana.
źródło: ORĘŻ UWIELBIENIA – teologiczna recenzja nauczania Marii Vadii — Ks. dr hab. Wacław Siwak
[1] M. Vadia. Jezus Potężny Wojownik. Zwycięstwo mocą uwielbienia. (książka dostępna tutaj)
Komentarz